In België hebben 50.000 personen de ziekte van Parkinson, met bijna 3000 nieuwe gevallen per jaar. In Frankrijk komen er 8000 nieuwe gevallen bij per jaar, op een totaal van 200.000 personen met Parkinson. De veroudering van de bevolking speelt een belangrijke rol bij de uitdaging waarvoor de gezondheidszorg in de twee gebieden staat.

De ziekte van Parkinson wordt door motorische symptomen omschreven. De niet-motorische symptomen werden nauwelijks onderzocht, waaronder de cognitieve stoornissen (bijna 25% van de patiënten). Onder die 25%, verklaren 70% dat zij communicatiemoeilijkheden ondervinden. 50 tot 89% hebben een spraakprobleem, wat de verstaanbaarheid geleidelijk vermindert (inefficiëntie van auditieve feedback). Het cognitieve en ook de mogelijke neuropsychiatrische stoornissen maken ook deel uit van spraakstoornissen.

De gevolgen van deze moeilijkheden zijn : angst, zelfs compleet sociale teruggetrokkenheid, die de levenskwaliteit zwaar doen dalen. Deze syndromen treffen 25% van de patiënten bij de eerste symptomen van de ziekte, en 40% binnen de 5 à 10 jaar. De apathie iso ok verbonden aan een minder goede werking van de farmacologische behandelingen en een gevoel van hulpeloosheid (burden) bij de naaste hulpverleners.

Toch is de sociale ondersteuning positief gekoppeld aan de levenskwaliteit van de Parkinson patiënten. Weinig onderzoek werd verricht hieromtrent, teneinde dit aspect in onze grensoverschrijdende gebieden beter aan te kaarten. Technologieën werden ontwikkeld voor de motorische symptomen, ten nadele van een preagmatisch antwoord op de communicatieklachten. De patiënten en hun omgeving vragen om evolutieve tools te kunnen gebruiken  en om hun ervaring te kunnen toetsen voor een vlot gebruik ervan.

Door deze grensoverschrijdende dynamiek wenst het project de gezondheidsnetwerken en gespecialiseerde hulpverlening te versterken, teneinde de toegang, de continuïteit en de coordinatie van de hulpverlening aan personen met Parkinson aan te moedigen.